Fences & Friends: Willy Naessens

‘Ik was 14, had geen diploma en wist niet veel. Wat ik toen al wel wist, is dat ik voor eigen rekening zou werken. Ik zou zelfstandige worden. Ik was gemotiveerd en dan ben je tot veel in staat. Mijn vader was molenaar, een veevoederhandelaar, ik droomde van mijn eigen industriële varkenshouderij. Molenaar was een zwaar beroep, dat zou ik niet doen. Varkenskweker was mijn alternatief.’

Je jongensdroom is nooit uitgekomen?
Varkens stinken, zei mijn vrouw en dan ben ik industriële kippenhouder geworden. In 10 jaar had ik 85.000 legkippen en 27.000 moederkippen. Ik was in die tijd de grootste kippenhouder van België. Vervolgens stapte ik over van industriële kippenhouder naar industriële bouwer. Die switch was eerder toeval. Ik leverde ook veevoeder en een klant wilde een kippenhok zetten van 2.000 leghennen. Hij wist niet wie hij daarvoor moest aanspreken en vroeg of ik niemand kende. Ik sprak enkele bevriende aannemers aan en coördineerde die bouw. Dat was louter een vriendendienst. Na de oplevering krijg ik van die aannemer onverwacht 20.000 frank drinkgeld. Heel veel geld in die tijd, ik spreek over 50 jaar geleden. Die avond zei ik tegen mijn vrouw dat wij stallenbouwer gingen worden. De eerste zes jaar werkte ik uitsluitend met onderaannemers. Daarna kocht ik een failliete stallenbouwer op. De eerste constructies waren in metaal en ik ondervond concurrentie van betonbouwers. Ik moest zelf een betonfabriek hebben en kocht in 1982 Megaton in Ninove.

Dat liep bijna faliekant af?
Ik betaalde daar 12 miljoen frank voor. Geld dat ik uiteraard niet had. Het was een zaterdagvoormiddag. Mijn grootste concurrent en ik zaten allebei in een apart bureau van Megaton. Ik wilde absoluut dat betonbedrijf en heb er dan ook te veel voor betaald. Het ergste was dat ik kocht, maar geen lening kreeg van de bank. En ik had al 1 miljoen frank voorschot betaald. k heb daarvoor de spaarboekjes van mijn kinderen geliquideerd. En dan zegt de bank dat ze niet meegaat. Om een lang verhaal kort te maken, ik heb die lening alsnog gekregen en het betekende de start van Willy Naessens Industriebouw.

Hoeveel lef moet je hebben om zo’n risico te nemen?
Ik ben geen universitair, die nemen berekende risico’s. Ik was enkel gemotiveerd en had goesting, heel veel goesting. Dan gaat het vanzelf, want je wilt het zo graag! Om het even welke hindernis je tegenkomt, je overwint ze. Je maakt veel schulden en verdient weinig, maar je wilt vooruit en dat is je drive.

Wat heb je uit die periode geleerd?
Dat je je moet laten omringen door mensen die slimmer zijn dan jezelf. In 1982, bij de overname van Megaton, was ik virtueel failliet. Indien ik geen lening kreeg van de bank en alles moest verkopen wat ik had, was het gedaan met mij. Als het zou mislukken, zouden mijn vrouw en ik een frituur openen in het zuiden van Frankrijk. Echt waar. Tot ik in Amiens in Frankrijk een gebouw mocht zetten van 3.000m². Ik kreeg een voorschot en had weer geld. Achteraf gezien heb ik met Megaton op het juiste moment de juiste beslissing genomen. Vandaag zijn wij de specialist in betonbouw, hebben we 11 betonfabrieken en zijn we in Benelux de grootste in betonprefabricatie. Daarnaast zijn we ook de grootste zwembadbouwer van België en de grootste vleesdistributeur.

Was dat laatste een bewuste keuze?
Van betonbouwer naar het vlees?
Eerder een toeval. Een vriend uit het dorp had een voedingsbedrijf gespecialiseerd in producten voor beenhouwers en traiteurs (meer dan 8000 soorten!) en geen opvolgers in de familie. Hij vroeg of ik zijn zaak wou overnemen. Ik had aanvankelijk geen interesse. Enkele jaren later kwam hij op een zondagmiddag nog eens langs.
Je moet mijn zaak overnemen, zei hij. Ik bood de helft minder en was naast betonboer plots ook vleesboer. Hij leverde aan beenhouwers en traiteurs. We draaien nu een omzet van 125 miljoen met 325 medewerkers.

Vraag hier uw exemplaar aan van de Fences & Friends